Öylesine açız ki ve karnımızı doyurmamız için balta sırtına sürdükleri komşu ayının kan kokusu öyle güzel ki, onu yalarken alttan alta kendi varlığımızı zedelediğimizi, kendi dilimizi kestiğimizi, kendi soyumuzu tükettiğimizi anlayamadan iştahla yalanmaya devam ediyoruz.
Akanın ve bize yalatılanın bizzat kendi kanımız olduğunu ya hiç fark etmiyoruz ya da fark ettiğimizde iş işten geçmiş oluyor.
Kansızlıktan iki seksen uzandığımızda, yıllar yılı postu deldirmemek için kaçıp durduğumuz avcı, bizi bize avlatmanın keyfiyle geliyor ve kolayca derimizi yüzüyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder