19. yüzyılın 2. yarısında, devletin önemli mevkilerinde ehliyet ve dirayetle görev yapmış olan Yusuf Kamil Paşa,sadrazamlığı sırasında, devletin önde gelen kişileriyle bir yemek sebebiyle birlikte olmuş. Devletlilere önceden bildirilen mükellef yemekler iştahla yendikten sonra, meyve faslına geçildiğinde masaya buzlu çilekler gelmiş. İlk olarak uzanan Yusuf Kamil Paşa,
çatalını sapladığı iri bir çileği ağzına götürürken kazara masadaki tuzluğun içine düşürmüş. Ama ziyan olmasın diye tuza bulaşmış çileği alıp tuzlu tuzlu yemiş. Berbat bir tat verdiği halde bozuntuya vermemiş ve masada bulunanlara:
— Arkadaşlar, tuzlu çilek hiç de fena olmuyormuş, isteyen deneyebilir, diye tavsiyede bulunmuş. Bunun üzerine birkaç
kişi denemiş.
Bunlar:
— Paşam gerçekten nefis oluyor...
— Bundan sonra çileği hep tuzlu yemek isterim.
— Tuzlu çileğin lezzetini keşfetmekte geç bile kalmışız, gibi asılsız, paşaya yaranma hedefi güden açıklamalarda bulunmuş.
Kamil Paşa, o esnada masada bulunan, dönemin aydınlarından, yeri geldiğinde sözünü esirgememekle tanınan, Ermeni asıllı Minas Efendiye de:
— Arkadaşların görüşleri için sen ne dersin Minas Efendi, diye fikrini sormuş.
Minas Efendi kendisinden beklendiği şekilde cevap vermiş:
— Paşam, bu adamlar özel hayatlarında bu düşüncelerini söyleseler üzerinde durulmaya değmezdi. Fakat devlet hayatında da böyle ikiyüzlü davrandıkları için, ülkede işler kötüye gidiyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder